Carools Teksten

Schrijven is altijd al ‘mijn ding’ geweest. De allereerste keer dat ik een verhaal ‘schreef’ kan ik mij nog heel goed voor de geest halen. Bizar eigenlijk, want ik was echt nog heel erg jong. Het was op de peuterschool, dus ik zal een jaar of drie zijn geweest. Samen met de peuter begeleidsters en de andere kinderen zaten we aan een hele grote tafel. Voor ons lagen allemaal oude tijdschriften, scharen en bekertjes met lijm en een kwast. Op een vel papier mocht je plaatjes gaan plakken. Er lagen ook oude Bobo’s tussen. Een kindertijdschrift over een konijn. Ik knipte Bobo uit, zijn vader, zusje en vriend Tjoektjoek. Uit een Libelle of Margriet knipte ik een plaatje van een circus, ijsjes , wat mensen, bloemen, wolken en een zonnetje. Terwijl de andere kinderen misschien bezig waren met ‘gewoon’ wat plaatjes uitknippen en opplakken, kan ik nu nog steeds het verhaal voor mij zien van mijn plakwerk. Tijdens het knippen ontstond er een verhaaltje. Schrijven kon ik toen natuurlijk nog niet, maar toch was dit mijn eerste schrijfwerk. Het was een voorleesverhaal geworden over Bobo die met zijn vader, zusje en vriend naar het circus ging. Iedere keer als ik dat papier weer zag, kon ik opnieuw hetzelfde verhaal vertellen over Bobo. Op deze manier heb ik nog veel meer verhalen ‘geschreven’ , ofwel geplakt. Totdat ik eindelijk echt kon schrijven. Vanaf dat moment werden er nonstop schriften vol geschreven en wist ik wat ik wilde worden: Boekenschrijfster, ofwel auteur.